Οικογενειακή Υπόθεση

20/5/2017

Εγώ και το παιδί μου είμαστε ένα.

"Ειμαστε καλά παιδιά, διαβάσαμε, πετύχαμε, αποτύχαμε, έχουμε πυρετό, γράψαμε καλά στις εξετάσεις, περάσαμε στο πανεπιστήμιο..." είναι μερικές απο τις πολύ συχνά ειπωμένες εκφράσεις που ακούμε απο τους γονείς, αναφερόμενοι στα παιδιά τους. Αλλά πόσο "αθώος" είναι αυτός ο πρώτος πληθυντικός που χρησιμοποιείται κατά κόρον απο τους γονείς; 

Το μόνο σίγουρο είναι οτι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε μεταφέρουν μηνύματα, έχουν δύναμη και δυναμική, αρκεί να τις παρατηρήσουμε. Άραγε, ο πρώτος πληθυντικός ποιο μήνυμα μεταφέρει; Κάποιος θα σκεφτεί οτι είναι τέτοια η αγαπή του γονιού προς το παιδί του που είναι σα να ειναι μια οντότητα. Όμως, η ταύτιση, η αδιαφοροποίητη ένωση και τα αδιαφοροποίητα όρια του γονιού με το παιδί και το αντιστρόφο είναι έκφραση αγάπης; 

Μοιάζει, ακούγεται περισσότερο ασφυκτικό παρά απελευθερωτικό το "εμείς" στην περίπτωση αυτή. Ο κάθε άνθρωπος είτε είναι ο γονιός είτε είναι παδί είναι ξεχωριστή, αυτόνομη οντότητα με δικά του φυσικά, σωματικά και ψυχικά όρια ή τουλάχιστον αυτός είναι ο στόχος, αν θέλουμε να γίνουμε ανέξαρτητες, αυτόνομες και αυτοφώτες προσωπικότητες. Το "εμείς" λοιπόν μοιάζει περισσότερο να αφαιρεί, να στερεί και να αδικεί τα παιδιά. Το να επιτρέπουμε στα παιδιά να βιώνουν την επιτυχία ή την αποτυχία τους ή ο,τιδηποτε άλλο ως δικά τους ειναι πολύ βοηθητικό για την εξέλιξή τους, την αυτοπεποιθησή τους, ακόμη και την ωρίμανσή τους. Τα παιδιά δεν είναι η ουρά του γονιού ούτε είναι ένα ενιαίο "εμείς", αλλά δυο ξεχωριστά "εγώ" και "εσύ". Να θυμάσαι λοιπόν αγαπημένε γονιέ οτι η επιτυχία είναι δική του το ίδιο και η αποτυχία και αλοίμονο αν δεν είναι δικά του, αλοίμονο αν κλέβουμε άθελά  μας την ευκαιρία απο το παιδί να πάρει δύναμη απο την επιτυχία του ή να αναλάβει την ευθύνη της όποιας αποτυχίας του. Άλλο λοιπόν είμαι γονιός, σε αγαπώ σε στηρίζω και είμαι δίπλα σου και άλλο είμαστε ένα αδιαφοροποίητο, περιοριστικό, μπλεγμένο "κουβάρι".

Η αγάπη για το παιδί δεν πρέπει να είναι εγκλωβιστική ουτε να κόβει τα φτερά του, η αγάπη είναι απελευθερωτική, δίνει δύναμη, δίνει σεβασμό, δίνει ευκαιρίες να είμαι ο εαυτός μου και τέλος δίνει χώρο. 

Αντι λοιπόν για α΄ πληθυντικό αναφερθείτε στο παιδί σας με σεβασμό σαν μονάδα, σαν ξεχωριστή οντότητα και τότε να είστε σίγουροι οτι η αγάπη σας, το ενδιαφέρον σας και η διάθεσή σας να είστε δίπλα του θα πιάσουν τόπο! 

                                                                                                                                    Πάσχου Χριστίνα,

                                                               Ψυχολόγος- Εκπαιδευόμενη στη Συστημική Ψυχοθεραπεία